lunes, 13 de agosto de 2012

¿Cómo explicar?

No te busqué, pero tal vez, así nos conocimos... casualidad, o fue el destino quizá. no olvidaré lo que sentí cuando choqué contigo, con tu mirada iluminé la ciudad, no lo quise admitir. ¿Cómo explicar el huracán que se formó en mi interior? ¿Cómo parar esta emoción que aceleró hasta el último golpe de mi corazón? Una ecuación sin solución cuando no estás conmigo, una energía que no se controlar cuando estás junto a mi. Si yo pudiera ser la piel que te abriga, si no tuviera que esconder nuestro amor.


Te voy a esperar.

He soñado tantas veces como sería mi vida contigo y es que yo me siento como iluminada, enamorada. Tu me quieres yo te quiero, entonces, ¿por que no estar juntos? caminemos de la mano, conquistaremos el mundo, tú y yo. Dime como te sientes.
He bailado bajo la lluvia, he sentido la luz del sol, he tenido la sensación de que me quieres, hoy te entrego mi corazón, si aún lo quieres, te voy a esperar. Si no estás se detiene el tiempo. No he dejado de crecer, nunca me he olvidado de soñar, y en el momento que te vi descubrí la electricidad.
Yo te esperaré, siempre aquí estaré, y a tu lado yo caminaré, lucharé, volaré, cumpliremos los sueños juntos. No te vayas, ven, regresa.


Te voy a esperar...

domingo, 12 de agosto de 2012

Infinito.

Según la real academia infinito es un término que ni tiene ni puede tener fin, siento discrepar. Los infinitos NO existen, los infinitos son una mierda, te hacen que cojas ilusiones y después no sirven de nada, los infinitos son un motivo más de odiar todo, de odiar a aquellas personas que te dijeron que estarían contigo hasta el fin y a la primera de cambio se rindieron, las que al primer problema, la primera complicación, salieron huyendo, aquellas personas que te dejaron tirada cuando más las necesitabas, aquellas personas que te prometieron un puto infinito y no lo cumplieron, aquellas personas que te fallaron, esas personas... esas que no se merecen nada.


Lo que me gusta de ti.

No me gusta si te vas y tu caminas a tus anchas, ni que me hagas dudar, tampoco te voy a aguantar manías que antes no tenias y ahora te dan. Sin embargo hay algo mas, me llenas con tus fantasías, me sabes llevar. Desenfrenado y sin pensar no todo es malo ni me asusta, y hoy te diré lo que me gusta. Despertarme de la cama y ver que estás, que me conquistes cada día un poco más como hiciste, que dijiste cada noche en la puerta de tu portal, me gusta que des la vuelta y que al girar me vigiles por si acaso vuelvo atrás, sonreírte y decirte "esta noche contigo ha sido genial".
No me gusta si al mirar descubro ciertas tonterías que me sientan mal, tampoco te voy a aguantar que andes con malas compañías que te hacen cambiar.


Prefiero tu voz.

Déjame que te lo diga, ya no puedo esperar más, te he inventado tan deprisa... Tu sonrisa a mediodía, tu manera de no entender que me gustes más cada día, me gusta todo de ti, pero prefiero tu voz. Cuando todo parecía derrumbarse y poder caer, encontramos nuestra salida. Y aunque a veces, siempre, diga que lo bueno se hace esperar, siempre estabas escondido. Me gusta todo de ti, y te lo quiero decir, lejos o cerca de mi. Y aunque a veces dirán que todo va mal, y aunque a veces no crean que hay mas maneras de hacerte soñar, parecía real salirse del mar y saltar por las nubes haciendo locuras, yo quiero volar contigo a otra parte.


viernes, 10 de agosto de 2012

Por.

Por de parlar, de dir alguna cosa que no et pugui agradar, de deixar anar una altra mentida, a la teua mida. Por de callar, deixant les paraules a qualsevol calaix, per no deprimir-te o fer-te badallar, saber que rumies amb aquella mirada que no se que m'amaga.
Por de dormir, i que en despertar-me tot hagi canviat, sense recordar que ens fa viure plegats, com si fòssim extranys, sentint la rutina arrosegant-no per dintre. Et veig.. el sol s'amaga entre els teus cabells, em sents... aixeques la mirada i en aquell precís instant, tot es tant plàcid i tant clar que em venen ganes de cridar, res no m'espanta.
Por de la por, sentir aquest pànic tan sutil i tan boig, de no ser capaç de somriure quan dius que m'estimes.


Que boig el món.

Que boig el món, que no té cap sentit i em fa pensar ''no se que hi faig aquí'', que boig el món que no puc entendre mai, ja pots lluitar amb constància que un dia et fot un cop amb tanta força que et deixa sol en el principi del camí. Diuen que al món s'hi ve a patir. Que boig el món, que no te cap ni peus, ni ens deixa tenir el que teniem ahir. Que boig el món, que no vol aconseguir per fi esborrar del mapa aquelles coses que menyspreem, i ens fan sentir mesquins. En la distància està el secret, callat, ocult, pacient, discret. Per art de màgia, baixem com l'aigua i, a cada obstacle, refem com si res el camí, construint a mida el destí. A contracorrent, de cara al vent, amb mar de fons i onades, governa tu el vaixell que no tens res a perdre. Que boig el món, que em fa anar amunt i avall, i és tard quan veig que molt pijor estic jo.


Els teus somnis.

Enllà, més lluny de les estrelles, a l'altra cara del mirall, on tot és més senzill d'entendre, la porta espera oberta. Un pas i ja el teu cor desperta, un salt i ja no tornaràs, comptant la màgia és la primera, seguix els teus somnis, t'estan esperant, vés no dubtis més, abraça'ls.
No el veus, poc a poc s'acosta, no ho sents, el tens al teu costat, l'amor té totes les respostes. És el teu somni, t'estava esperant, vés no dubtis més, s'escapa. Lluita pels teus somnis, t'estan esperant, fes que siguin certs, abraça'ls.
El vent escampa les fulles, el temps arriba i se'n va, mai no em demanis la lluna, ningú la pot agafar, la vida cau i la pluja, el sol ens pot eixugar, sempre canvia la lluna, pren el que et vulgui donar. Pren els teus somnis, fes que no s'ensortin, ves-los a buscar, fes que siguin teus, abraça'ls.
Mirant de tant en tant enrere, els peus a terra, el cor volant, endins el sentiment és tendre, volem seguir somiant.


No miris enrere.

Aquesta nit és la última nit, ja es pon el sol, no tornarà a sortir, despertaras sola a dins del llit, i se que em buscaras però jo no seré aquí. No vull dir-te adeu però és el que hem de fer. Les coses passen i els nostres camins es separen. No miris enrere quan marxis, fes-ho per mi, saps que estaré mirant de lluny. Aquesta nit és la última nit i recordar, i no oblidar. I quan tornaré on varem ser, serem un dia d'aquests conversant sota la llum de les faroles amb tu.



Cuando no estás.

He pensado sin odiarte la manera tonta de seguir creyéndote, ya no me hacen falta horas que te convenzan  que eres para mi, ahora no. No quiero perderte esperando, me quiero para ti, ya es tarde jugar a esconderse, ya no. Cuando no estás, cambio de rumbo y si te vas, pasando por delante, cuando no estás cambio de rumbo y si te vas me entran ganas de abrazarte. Me consuelo si te veo, me derrumbo y me pongo a llora cuando no estás, tengo un reloj que me guía una manera rara de contar cuando no estás.


Si te digo ven.

Otra vez mi reloj marca las diez, y no se donde encontrarte. Si me ves te suplico quédate, tengo algo para contarte, y es que a veces pienso en lo difícil que te has vuelto y no me ayudas así, no me conozco cuando digo que yo puedo seguir huyendo de ti, podría darte cuanto quieres y no olvidarme de ti. Si te digo ven si te digo no puedo entender, si te digo ven y decides volver a caer... Dame una escusa que me sirva como ayuda y que no piense ya en ti, paso las noches recordando tus caricias y no me puedo dormir. Podría darte cuanto quieres y despertarme sin dudar que aún estás, que nunca te irás, solo tu me haces soñar. Y si te vas te encontraré, una vez más, lo voy a hacer, y se que contigo estoy bien, lo tienes que ver, no se por que del revés lo tienes que hacer.


Dímelo.

Solo un segundo para hablar de los dos y de lo que nos pasa, decirte que no puedo más, al despertar y no oír tus palabras, si sientes lo mismo que yo, tan solo ven y dímelo. Me encanta tu forma de andar al esquivar todas mis miradas, sabes que esto es cosa de dos y te esperaré el tiempo que haga falta, si sientes lo mismo que yo, tan solo ven y dímelo.



No me olvides.

Hoy tus labios me han rozado y no he sentido el beso amargo, y esta vez seré sincero, te necesito si no me pierdo, la suerte quiso que te quisiera, por tenerte cerca daría lo demás, el éxito está en mi cabeza y mi fracaso es que no existieras. Y si me acuerdo hoy de ti, son por miradas que me das, prepárate voy a seguir,  no dejaré ni un día más, esto no es cosa del azar, sabía que algo iba a pasar, no me olvides si te vas.
Tienes algo que me ha gustado, y no todos podrían presumir, y es que me encanta estar a tu lado, hoy, mañana y también pasado, y siento que tengo cada roce de tu cuerpo junto a mi, y no lo quiero perder.
Y si no estás me pongo a gritar levanto miradas y al pensar ''no puedo más'' te quiero tocar, vamos a mi casa a disfrutar.


Un recuerdo más.

Si me dijeras que mi voz se fue, que todo es distinto esta vez, que ya no volveremos a vernos, tan dentro... Y si te digo que quiero saber que fue lo que te hizo pensar que ya me rozaba el final, mi final.
Y si me miras y te vas tan lejos que me olvidaras, pensando que ya seré un recuerdo más. Ayer busqué razones de sentirme bien, hablar sin tener que llorar, pensando que aún estás, y duele recordar, último beso y yo sin mirar, la última mano a la que agarrar y no soltarla más. Cuento los días que no estás, me cuesta tanto imaginar... y ya no quiero pensar, soy un recuerdo más, de ti. Ya no quedan estrellas por contar, ni las noches tapados sin hablar y en mi cuarto una foto que te recuerda al despertar, cada día se apagan si no estás, mil historias dejamos sin final y en silencio me invento que me vienes a buscar.


Tal vez.

Tal vez esto no sale como quiero pero lucho, para el miedo soy sincero y me pongo a volar llego hasta donde estas y no regreso. Detrás de cada gesto hay un secreto que solo yo reconozco y puedo verlo, y aunque a veces soy alguien de mal humor en ti me pierdo... Tener algo que siempre nos recuerde, sacarlo y ver que no fuimos tan diferentes,  párate a pensar te queda un día mas si quieres verme.
Sonreír un día más olvidar la realidad escaparnos por momentos solos tú y yo, sonreír un día mas que no sepan donde estás y por momentos solos tú y yo.
Soñar con aquello que echas de menos saber que está a veces cerca y a veces menos pero siempre hay algo para pensar que aun queda tiempo, dudar sentirme raro por momentos me pasa por no ser perfecto pero al final me ayudas a escapar.
Y si te vas no vuelvas más, despertare para ver si estás.